bədəl

is. <ər.> köhn.

1. Bir şeyin yerini tutan və ya tuta bilən, bir şeyi əvəz edə bilən şey. Can cövhərinə bədəldir övlad; Övlad qoyan qoyar həmin ad. F.. // Qarşılıq, əvəz, bir şeyin yerinə verilən şey.

2. Tay, bərabər, misl; nümunə, timsal. Öylə müstəsna gözəlsən kim, sənə yoxdur bədəl. F..